In 2018 worstelde ik met een sculptuur. Soms kom je er gewoon niet uit.
Nu, 2024, haalde ik hem opnieuw van zolder. Met een frisse blik zie ik deze keer wel wat nodig is om er een boeiend werk van te maken; het werd een lichtobject, want dat hoosbakje vroeg natuurlijk om licht door het rode plastic!
Ik zie zelf de vis, een uilenjong op z'n nest, een kind in zijn kinderstoel...
Maar het is ook gewoon een boeiende sculptuur van materialen uit zee.
Industriëel, stoer, maar toch met een ontroerende ondertoon.
Zoals bij een gedicht hoef je niet te begrijpen om toch geraakt te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten