Sinds 2008 woont en werkt ze op Texel en maakt ze van gejutte materialen die ze zelf zoekt assemblages: sculpturen, reliëfs en lichtgevende objecten. Ze werkt uitsluitend met aangespoelde materialen, soms in combinatie met papier maché.
Samen met haar man Goossen Karssenberg heeft ze sinds 2017 een eigen Museum en Galerie in een sfeervol oud pand in het historisch centrum van Den Burg, waar een doorlopende tentoonstelling te zien is van hun werk. Haar man ontwerpt geometrische patronen op basis van een eeuwenoude Perzische traditie. De unieke geometrische patronen en de vrije vormen van het gejutte materiaal komen hier prachtig samen. Bovendien kun je overnachten in het Museum.
Je ziet in Maria's assemblages invloeden van: Jan Wolkers (waar het gaat over zijn kijk op de natuur, leven en dood), Pablo Picasso, Karel Appel, Eugène Brands, Kandinsky, Dali, Marcel Duchamp, Marlene Dumas, Kurt Schwitters, Paula Rego en vele anderen, maar altijd behoudt ze haar eigenheid.
Ook haalt ze haar inspiratie uit: de Afrikaanse primitieve kunst, het leven op het eiland Texel, maar bovenal uit het materiaal zelf; het kan de vorm zijn of de kleur waardoor haar fantasie geprikkeld wordt. Terugkerend thema in haar werk is kwetsbaarheid, op humoristische wijze vertolkt. Haar werk is authentiek en ontroert. Het maakt je blij.
"Ik vind het een uitdaging om van iets doods en lelijks, iets 'levends' en moois te maken. Van iets waardeloos weer iets van waarde maken.
Het hergebruiken van materialen geeft me een goed gevoel. Het ligt voor het oprapen. Bovendien is het prachtig bewerkt door de zee, het zand en de zon. Het is materiaal met een verhaal.
Net zoals in de jazz-muziek improviseer ik totdat er iets nieuws ontstaat, een compositie.
Maria, geboren in Diepenheim, heeft tijdens haar vroege jeugd gespeeld in de speeltuin die hoorde bij het restaurant van haar ouders. Daar liep ze al naar dingen te zoeken die mensen verloren hadden, zoals: dopjes, ijslepeltjes, haarspeldjes e.d. Toen ze acht jaar was verhuisde het gezin naar Bunnik. In Utrecht zat ze op de opleiding voor kleuterleidsters (K.L.O.S.). Op deze opleiding kreeg ze allerlei handenarbeidtechnieken, waar ze voor de rest van haar leven nog plezier van zou hebben.
Als beeldend kunstenaar is ze volledig autodidact: "Even heb ik met de gedachte gespeeld om naar de kunstacademie te gaan, maar ik was bang dat ze daar iets van mij af zouden pakken wat ik niet kwijt wilde raken."
Ze woonde met haar man en twee dochters in Amersfoort, waar ze haar dochters opvoedde en vijftien jaar voor de klas stond. In de vakanties gingen ze altijd naar zee; Portugal, Frankrijk, Schotland en Texel.
"Nu besef ik dat de leeftijdsgroep van vier- tot zesjarigen mij altijd enorm heeft gefascineerd en geïnspireerd om hun kijk op de wereld. Een groep die de ballast van hoe het hoort nog niet meesleept en spontaan, ongecompliceerd in het leven staat, nog dicht bij de natuur. Dit herkende ik in mezelf en komt ook in mijn werk tot uiting."
Ze was moeder en juf en probeerde ernaast nog te schilderen, maar dat was vaak frustrerend. Haar hoofd zat te vol door het werk in de klas en het moederschap vond ze belangrijker dan haar werk als beeldend kunstenaar, immers: je bent dan wel kunstenaar, maar dat wil nog niet zeggen dat je ook moet produceren. Het is een manier van kijken naar het leven.
Het schilderen was vaak een gevecht met het witte doek. Het witte doek inspireerde haar niet.
Ze woonde met haar man en twee dochters in Amersfoort, waar ze haar dochters opvoedde en vijftien jaar voor de klas stond. In de vakanties gingen ze altijd naar zee; Portugal, Frankrijk, Schotland en Texel.
"Nu besef ik dat de leeftijdsgroep van vier- tot zesjarigen mij altijd enorm heeft gefascineerd en geïnspireerd om hun kijk op de wereld. Een groep die de ballast van hoe het hoort nog niet meesleept en spontaan, ongecompliceerd in het leven staat, nog dicht bij de natuur. Dit herkende ik in mezelf en komt ook in mijn werk tot uiting."
Ze was moeder en juf en probeerde ernaast nog te schilderen, maar dat was vaak frustrerend. Haar hoofd zat te vol door het werk in de klas en het moederschap vond ze belangrijker dan haar werk als beeldend kunstenaar, immers: je bent dan wel kunstenaar, maar dat wil nog niet zeggen dat je ook moet produceren. Het is een manier van kijken naar het leven.
Het schilderen was vaak een gevecht met het witte doek. Het witte doek inspireerde haar niet.
Ze draaide de knop om en streepte het schilderen met acrylverf door. Dit gaf meer ruimte en rust.
Doordat de ontwikkelingen binnen het basisonderwijs en met name de visie op het kleuteronderwijs een kant op ging waar ze zich niet meer in kon vinden werd haar plezier in dat werk steeds minder. Toen haar man min of meer voor de grap solliciteerde naar een baan op Texel en werd aangenomen, kon ze nog niet vermoeden dat haar eigen leven een drastische wending zou krijgen.
Ze nam ontslag met het idee om op Texel als invalkracht te gaan werken, maar dat liep anders. Er was weinig vraag naar invallers en ze merkte dat ze ook niet erg haar best deed om weer in het onderwijs te komen. Zij en haar man (toen nog docent wiskunde) kochten een klein huisje in Den Burg met het idee dat je minder ruimte nodig hebt als de kinderen uitgevlogen zijn. 'Klein leven' was immers een van hun idealen. Daar op het Texelse strand vond Maria letterlijk en figuurlijk haar materiaal.
Ze had eindelijk de tijd om assemblages te maken van de gejutte materialen die zij en haar man op de Texelse stranden gevonden hadden. Ze stelde de werken ten toon in de vensterbank. Er liepen mensen langs die bleven staan en er waren er zelfs die op het raam klopten en hun duim omhoog staken.
Ze startte haar huiskamergalerie in 2009. Ruim 10 jaar lang werkte ze iedere dag. Er kwam een explosie van creativiteit op gang. Ze verkocht werk in binnen- en buitenland. Zij en haar man gingen wonen in het tuinhuisje, omdat het hele woonhuis ingenomen was door haar kunst.
Vanaf 2017 huurden ze 2 jaar lang het pand op Burgwal 20 en verhuurden ze de benedenruimte van hun kleine huis op 6 aan toeristen om het financieel te kunnen redden. In augustus 2019 verkochten ze het huisje op nummer 6 en kochten ze het pand op nummer 20, waar het kunstenaarsechtpaar nu meer ruimte heeft om hun beider ideeën vorm te geven. (In 2018 nam ook haar man Goossen Karssenberg ontslag. Hij stopte met het geven van lessen wiskunde om zich helemaal te wijden aan het ontwerpen van geometrische patronen.)
Terwijl ze eerder exposities had aan de vaste wal wil ze nu vooral haar objecten laten zien op het eiland. Pretentieloos: het is wat het is."Het gaat om het plezier van het spelen en het geboren laten worden van composities uit kansarm materiaal."
Museum Galerie RAT (Recomposed Art Texel)
Burgwal 20
Den Burg
06 33848965
mariar@live.nl
Openingstijden: Woensdag t/m Zaterdag 11:00 - 17:00 uur
www.museumgalerierat.nl
Doordat de ontwikkelingen binnen het basisonderwijs en met name de visie op het kleuteronderwijs een kant op ging waar ze zich niet meer in kon vinden werd haar plezier in dat werk steeds minder. Toen haar man min of meer voor de grap solliciteerde naar een baan op Texel en werd aangenomen, kon ze nog niet vermoeden dat haar eigen leven een drastische wending zou krijgen.
Ze nam ontslag met het idee om op Texel als invalkracht te gaan werken, maar dat liep anders. Er was weinig vraag naar invallers en ze merkte dat ze ook niet erg haar best deed om weer in het onderwijs te komen. Zij en haar man (toen nog docent wiskunde) kochten een klein huisje in Den Burg met het idee dat je minder ruimte nodig hebt als de kinderen uitgevlogen zijn. 'Klein leven' was immers een van hun idealen. Daar op het Texelse strand vond Maria letterlijk en figuurlijk haar materiaal.
Ze had eindelijk de tijd om assemblages te maken van de gejutte materialen die zij en haar man op de Texelse stranden gevonden hadden. Ze stelde de werken ten toon in de vensterbank. Er liepen mensen langs die bleven staan en er waren er zelfs die op het raam klopten en hun duim omhoog staken.
Ze startte haar huiskamergalerie in 2009. Ruim 10 jaar lang werkte ze iedere dag. Er kwam een explosie van creativiteit op gang. Ze verkocht werk in binnen- en buitenland. Zij en haar man gingen wonen in het tuinhuisje, omdat het hele woonhuis ingenomen was door haar kunst.
Vanaf 2017 huurden ze 2 jaar lang het pand op Burgwal 20 en verhuurden ze de benedenruimte van hun kleine huis op 6 aan toeristen om het financieel te kunnen redden. In augustus 2019 verkochten ze het huisje op nummer 6 en kochten ze het pand op nummer 20, waar het kunstenaarsechtpaar nu meer ruimte heeft om hun beider ideeën vorm te geven. (In 2018 nam ook haar man Goossen Karssenberg ontslag. Hij stopte met het geven van lessen wiskunde om zich helemaal te wijden aan het ontwerpen van geometrische patronen.)
Terwijl ze eerder exposities had aan de vaste wal wil ze nu vooral haar objecten laten zien op het eiland. Pretentieloos: het is wat het is."Het gaat om het plezier van het spelen en het geboren laten worden van composities uit kansarm materiaal."
Museum Galerie RAT (Recomposed Art Texel)
Burgwal 20
Den Burg
06 33848965
mariar@live.nl
Openingstijden: Woensdag t/m Zaterdag 11:00 - 17:00 uur
www.museumgalerierat.nl
