Met dank aan Anita voor het gejutte 'hoofd'. Een prachtig plankje. 'Kind' begon met dit plankje. Maar eerst zag ik er een dik kattenhoofd in. Spelenderwijs kwam het lijf en het ontwikkelde zich richting mensje. Uiteindelijk staat daar een gelukkig kind, geboren uit liefde (met wat verbeelding zie je dat in de tekening van het 'hoofd'), complex, eigenzinnig, met shabby broek, koppig maar ook blij.
Enige dagen later vond ik nog een geinige toevoeging. Ik ben niet snel tevreden, er moet een verhaal in het object zitten, humor en iets dat je als kijker laat nadenken en wegdromen.
Iets dat het geheel optilt van het herkenbare naar het poëtische.
De aangespoelde plastic fles waar ooit ontwikkelaarconcentraat in heeft gezeten paste precies aan de zijkant, waar je nog een beetje irritant in het licht van de LED lamp keek. Niet alleen een praktische oplossing maar ook nog eens een inhoudelijke toevoeging. Ineens krijg je bij dit lichtobject nu misschien ook een futuristisch beeld; een toekomst waarin kinderen allemaal een ontwikkelingsconcentraat krijgen toegediend, zodat ze bijvoorbeeld helemaal niet meer naar school hoeven of ontwikkelingsstoornissen niet meer voorkomen...
