Ik zie haar zitten op een gekleurde handdoek en nog een handdoek om haar heen en nog een over haar beentjes. De boekjes pakte ze behoedzaam één voor één uit de tas en aan haar blik zag ik de gretigheid naar die andere, nog onbekende wereld.
Bij het maken van deze kleine sculptuur moest ik hieraan denken én aan een foto waarop ze op het strand van Normandië geconcentreerd met stenen zit te spelen met haar staartje als een fonteintje op haar hoofd; de antennes altijd uit om alle nieuwe ervaringen op te vangen en die vervolgens serieus te gaan onderzoeken.
Loskomen van de omringende wereld en opgetild worden in een verhaal.
Jaren later heeft ze daar haar werk van gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten