Als kind zit ik op mijn handdoek. De handdoek met het blauw en rood. Een dampend patatje tussen mijn gebruinde beentjes en het zand dat plakt aan mijn teentjes. De hele dag speelde ik met mijn nieuwe gele schep. Nu staat hij daar in het zand eenzaam en verlaten. Maar nauwelijks heb ik de mayonaise in een dikke klodder op mijn frietje of een meeuw loopt bij mijn gele schep. Terwijl ik eet zie ik hem daar lopen. Het is mijn gele schep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten